| |
|---|
|
TAD, ANNE a MARGOT yn gorfoleddu tra mae Peter yn dawedog.
|
Tad
|
Meddyliwch amdano fo'n gorwedd yn sbyty yn diawlio'i Swyddogion. 'Heil Hitler! Mistec bach oedd o chi Fuhrer! Doedd y bwled ddim i fod i'ch hitio chi!'
|
Margot
|
Siwr i fod o'n wallgo!
|
Tad
|
Y Fuhrer i hun!
|
Peter
|
Mae o dal yn fyw!
|
Anne
|
Ond o leia ma na rywun di trio'i ladd o!
|
Margot
|
A hwnnw'n Almaenwr!
|
Tad
|
Mi oeddan nhw siwr o weld trwy i gelwydda fo'n diwedd!
|
Margot
|
Mond criw bach gymrith hi i droi'r rhyfel ma ar ei ben!
|
Peter
|
Ma pobol dal i gredu ma Hitler sy'n iawn.
|
Anne
|
Ma hi di cymryd mwy na un person i ddod mor agos a hyn at i ladd o.
|
Margot
|
Be os fydd raid ni fynd nol i'r ysgol yn yr Hydref?
|
Anne
|
Fydd isio ffrogia a sgidia newydd!
|
Margot
|
A siaced newydd hefo felfet ar y goler!
|
Tad
|
Dwn i'm am hynny Margot!
|
Anne
|
Be nown ni am feics?
|
Peter
|
Anne!
|
Margot
|
Fydd y fflat dal yna i ni?
|
Tad
|
Agor y drws a mynd allan i'r awyr iach!
|
Anne
|
Gweld pawb eto!
|
Margot
|
Gorwedd mewn bath poeth!
|
Tad
|
Gawn ni barti i ddiolch i bawb am eu help!
|
|
Saib. Sylweddoliad fod yna bobol yn guddfan.
|
Anne
|
Dad?
|
|
Swyddogion SS yn dod i mewn i'r fflat a chludo pawb i ganolfan i'w creosholi. Y pedwar yn codi eu breichiau i ddangos nad ydynt am wrthwynebu'r arestio cyn gafael am ei gilydd yn dynn. Goleuo yn cryfhau yn sydyn a cherddoriaeth glasurol yn dwyshau tristwch y sefyllfa.
|